Eigenlijk pas sinds de industriële revolutie werken we met verschillende mensen van verschillende culturen en achtergronden in één gebouw. Voor die tijd was het anders. Mensen werkten voornamelijk op hun eigen stukje land, meestal voor zichzelf, soms voor een grotere landeigenaar. Mensen werkten vooral alleen of met mensen/collega's/familieleden die ze zelf konden kiezen. Nog verder daarvoor moesten mensen vooral werken om zelf in hun directe levensbehoeften te voorzien, de echte ruilhandel zoals ze die later kenden was er toen nog niet.

Kantoren
De wijze waarop we hedendaags met verschillende mensen in een kantoor, tussen vier muren is dus eigenlijk nog helemaal nog niet zo oud. Je ziet in de manieren van werken ook een soort evolutie. Tegenwoordig zie je bij de inrichting van de werkomgeving bijvoorbeeld steeds meer ruimten waar de medewerker informeel kan overleggen om kennis over te dragen. Wat echter niet verandert is de manier waarop we op sommige zaken reageren binnen kantoor. Soms komt de oermens gewoon weer naar boven, of we nu op kantoor of op het land zitten.

Het boek 'Oerdriften op de werkvloer'
We wedijveren met onze collega's om nutteloze zaken als kamergrootte, vertonen ongewenst en gewenst seksueel gedrag op de werkvloer, pesten onze collega's, roddelen om er zelf beter van te worden, en nemen bewust minder competente collega's aan om daar gunstig bij af te steken. Bram Buunk werkt in zijn boek 'Oerdriften op de werkvloer' een evolutionaire benadering uit van menselijk gedrag in organisaties, waarmee hij een verklaring wil bieden voor dergelijke vormen van ogenschijnlijk irrationeel gedrag. Het veelal politiek incorrecte betoog wordt geïllustreerd met interviews met ondernemers, politici, beleidsmakers, consultants en wetenschappers.